یادمان می اندازد که وضع می توانست از این هم بدتر باشد
بر اساس روانشناسی اجتماعی، فکر کردن به کسانی که وضعی بدتر از ما دارند، حال ما را بهتر می کند. به این فرآیند «مقایسه اجتماعی رو به پایین» گفته می شود. به همین دلیل اگر مثلاً در آهنگی بشنویم که خواننده روز خیلی بدتری از ما داشته، حال روحی مان بهتر می شود و ناخودآگاه کم کم حال بهتری پیدا می کنیم.
بازتابی از احساسات خودمان است
یک نکته ی دیگر از روانشناسی اجتماعی این است که آدم ها دوست دارند به موسیقی ای گوش کنند که بازتابی از وضعیتی باشد که خود را در آن می بینند. به همین دلیل، آهنگ های غمگین مثل نوعی دیاپازون برای حال روحی شما عمل می کنند، یعنی شما را یاد خودتان می اندازند، امری که کمک می کند وقت هایی که احساس غم و رنج می کنید فکر کنید در این دنیا تنها نیستید.
تعادل هورمونی بدن را تغییر می دهد
دانشمندان معتقدند گوش دادن به آهنگ های غمگین می تواند میزان پرولاکتین را در بدن افزایش دهد، هورمونی که به ما در مقابله با غم و ناراحتی کمک می کند. این اتفاق به این دلیل رخ می دهد که وقتی به آهنگ های غمگین گوش می دهیم، بدن خود را برای یک اتفاق بد آماده می کند، اما بعد از آن، آهنگ به پایان می رسد و آن اتفاق بد رخ نمی دهد. بعد از آن، بدن حس لذتبخشی از آرامش و تسکین را تجربه می کند.
گوش دادن به موسیقی باعث تولید دوپامین هم می شود، یک پیامرسان شیمیایی مهم که به تنظیم بسیاری از عملکردهای بدن، از جمله حس لذت و انگیزش کمک می کند. همین ویژگی موسیقی را هم رده ی غذا و رابطه جنسی قرار می دهد که هر دو روش خوبی هستند تا بتوانیم از عهده ی حال بد روحی خود بربیاییم.